Schoolreisje…met historisch karakter….

Heb een tijdje geen blog geschreven, maar pak het nu toch weer op. Nieuwe examen geschiedenis havo-vwo nog steeds een hot item. Maar vandaag wil ik wat kwijt over een schoolreisje dat ik meemaakte. Ik was mee als vrijwilliger met groep 5 en 6 naar het Archeon. 

De busreis ging voorspoedig en de sfeer was goed. Er waren twee enthousiaste docenten en een groepje aardige vrijwilligers en twee klassen. Iedereen was gehuld in zelf gemaakte Romeinse tunieken en mantels. Romeinse tijd is namelijk het onderwerp van het project waar de kinderen al even mee bezig waren.

We begonnen in het Archeon met een workshop. Een enthousiaste jongeman gehuld in een Romeins gevechtstenue vertelde ons van alles en liet ons verschillende gebouwen van het Romeinse deel zien, namelijk een huis, werkplaats, tempel en badhuis. Hij vertelde enthousiast, wist interessante details en hield rekening met de spanningsboog van de kinderen. En toch leek het af en toe ook op bezigheidstherapie. Om de sfeer van het badhuis terug te halen moesten de leerlingen elkaars armen bewerken met olie en zand en takjes. Voor de leerling met Asperger die ik in mijn groepje had, was dit een gruwel, ook door de indrukwekkende akoestiek van het badhuis. Er moest verder een wedstrijdje gedaan worden met rondjes draaien om zeeziekte na te bootsen. Maar het aantrekken van Romeinse harnassen en helmen kon niet, omdat er geen tijd meer was. Er stonden een aantal jongetjes bijna te kwijlen bij de harnassen, helmen en grote schilden. Maar er was alleen tijd om de uitrusting toe te lichten. Misschien kon het aanpassen dat later nog, in onze vrije tijd, beloofde de enthousiaste rondleider. Hij gaf een paar keer aan dat hij de kinderen druk vond. Maar in mijn beleving en die van de juffen waren de kinderen heel gehoorzaam en kwam het lawaai voornamelijk door enthousiasme. Toen we rond 14.00 uur op dezelfde plek terug kwamen waren de harnassen netjes opgestapeld vanwege het aanstaande gladiatorengevecht en moesten we er af blijven.

De lunch werd genuttigd op een plek met picknickbanken in het middeleeuwse deel van het Archeon, maar aangezien er veel scholen waren op deze dag, was het een heksenketel. We vonden een rustige plek in een tent, maar werden daar ook weer weggejaagd door een middeleeuwse mevrouw. Ik heb de jongetjes uit mijn groepje na de lunch even laten spelen en zij wilden een soort pakkertje/verstoppertje doen. Ze zochten natuurlijk leuke verstopplekjes tussen de middeleeuwse huisjes. Maar daar werden ze weggejaagd door archotolken. In mijn groepje zaten hele speelse, enthousiaste jongetjes die hun energie kwijt moesten en waarvan er twee snel overprikkeld zijn. Die moet je wat mij betreft niet benaderen als stoute jongens, maar wat ruimte geven.

De rest van de middag hebben we in een lange rij gestaan bij het boogschieten, gekeken naar het zwaardvechten (zat al vol) en hebben we tevergeefs geprobeerd Romeinse harnassen aan te trekken. Om half drie worden alle schoolkinderen en andere bezoekers ontvangen in de arena voor een gladiatorengevecht. Het publiek werd professioneel opgewarmd voor een goede uitleg en een enkel gevecht tussen twee mannen (dat wel bloederig eindigde). Daarna gaan er honderden kinderen richting uitgang, onderweg krijgen ze nog een ijsje in hun handen geduwd en uiteindelijk komen alle klassen ongeveer tegelijkertijd bij de bussen aan.

Je moet dus uitkijken dat jouw kinderen niet door een bus van een andere school platgereden worden. Ik vond het een logistieke nachtmerrie.

Het was een leuke dag vonden de meeste kinderen. Dat is natuurlijk winst en belangrijk. Maar hoeveel hebben ze geleerd over de Romeinen in het kader van hun project? En hadden we niet een nog veel leukere / leerzamere dag kunnen hebben als de medewerkers van het Archeon iets meer rekening zouden houden met de aard van kinderen (en dan niet alleen het gemiddelde kind, maar ook een wat kwetsbaarder of snel overprikkeld kind) ? En zou het logistiek ook niet anders geregeld kunnen worden?

Ik vroeg me dat af, omdat geschiedenisonderwijs me aan het hart gaat en ik eigenlijk een park als Archeon de perfecte manier vind om in aanraking te komen met het verleden.